Betonbescherming

Beton heeft bijzondere eigenschappen die al in het verre verleden ontdekt werden. Ondanks deze eigenschappen ontstaat er soms ook schade aan beton en heeft deze repartie en bescherming nodig. De verschillende schades en de verschillende oorzaken hebben ertoe geleid dat al sinds vele jaren verschillende instandhoudings-, reparatie- en onderhoud principes worden toegepast. Remmers Webshop biedt dan ook vele producten ter bescherming van beton.

De geschiedenis van beton

Het basisrecept voor beton is eenvoudig. Wat ervoor nodig is levert de natuur: cement uit kalksteen, klei en (voor de korrelopbouw) zand, grind en tenslotte water. Het cement is daarbij van doorslaggevend belang, want dit vormt samen met water de cementlijm, welke het zand en het grind met elkaar verbindt c.q. verlijmt en daardoor ontstaat er een zeer hard materiaal.
De knowhow en de speciale kennis van beton, en dat in het licht van het ontstaan van bindmiddelen, een mengel van lak, steenmeel of puzzolaanaarde, gaat vele eeuwen terug. Al 3000 jaar geleden mengden de Phoeniciers kalkmortel met vulkaangesteente. Hiermede verkregen ze een materiaal wat ook onder water uitharde.
Via de Grieken kwam deze kennis en techniek ongeveer 300 jaar voor Christus naar Italië, het toenmalige Romeinse Rijk. De doorbraak voor wat betreft het samenstellen van robuuste en stevige bouwmaterialen met waterbestendige mortel en steen, welke in een bekisting verharden, vond plaats 100 jaar na Christus en werd de maatstaaf voor de latere Romeinse keizerarchitectuur. Dit Romeins “beton” of zoals Vitruv aanduidde “Opus Caementitium” was een feit. In heel Europa ontstonden in deze fantastische monumentale bouwwerken, welke ook nu, na bijna 2000 jaar, nog steeds verbazing wekken: tempels, theaters, waterputten, aquaducten, afwateringssystemen, warmwaterbaden, wegen, havens, tunnels, bruggen en woningen.
Eén van de laatste grote betonbouwwerken vanuit de Romeinse traditie startte in 1173, de ‘scheve toren van Pisa’. Een monolithische betoncilinder met een wanddikte van 2,7 meter omhult een wenteltrap en is met marmer bekleed. Na de middeleeuwen raakte deze techniek in de vergetelheid en werd pas in 1700 opnieuw ontdekt. Sindsdien is beton continue verbeterd.

Niets is eeuwig – Ook beton heeft bescherming nodig en moet gerepareerd worden

Ondanks de bijzondere eigenschappen ontstaat er ook schade aan beton, die repartie en bescherming noodzakelijk maakt. Verschillende invloeden van binnenuit of van buitenaf kunnen de kwaliteit en bestendigheid van beton zeer nadelig beïnvloeden. Door de typische toepassing van staal in beton c.q. gewapend beton, ontstaat één van de belangrijkste schademechanismen, namelijk het roesten – corroderen – van de wapening. Dit is meestal het gevolg van de carbonatie van beton en door indringing van chloride (bijvoorbeeld dooizout). Daarbij komen ook nog schades door het constant indringen van vocht via extreem kleine of grote scheurvorming wat eveneens weer kan leiden tot corrosie en vorstschade.
De verscheidenheid van schade alsmede de verschillende oorzaken hebben ertoe geleid dat als sinds vele jaren verschillende instandhoudings-, reparatie- en onderhoud principes worden toegepast.

Beton en corrosie

Cementsteen is vanuit thermodynamisch gezichtspunt gezien een instabiel product. Dit gegeven was lange tijd niet bekend of hieraan werd geen aandacht geschonken. In het verleden werd bij betonbouwwerken veel meer aandacht geschonken aan de functionaliteit en de kosten, dan aan de duurzaamheid. De hierdoor ontstane schades ontstonden meestal in de eerste jaren nadat het bouwwerk gereed was.

Schades aan het beton zelf kunnen het gevolg zijn van:

• Ongeschikte materialen bij de productie
• Onverdraagzaamheid van de verschillende bestanddelen
• Invloeden vanuit de omgeving
• Het gebruik
• Constructiefouten
• Uitvoeringsfouten

Afhankelijk van de omstandigheden waaraan het beton is blootgesteld, zijn er verschillende vormen van aantasting:

• Door vorst, met of zonder dooizout
• Door chemische invloeden
• Door mechanische belasting en slijtage

Aan deze opsomming ziet men dat er onderscheid gemaakt moet worden tussen omgevingsinvloeden en productietekortkomingen. Milieu-invloeden vallen onder de omgevingsinvloeden. Milieu-invloeden kunnen afvalgassen zijn, zure neerslag, vorst en dooi, maar ook eenvoudig het CO2 uit de lucht. Hierbij wordt ofwel direct schade aan het beton aangebracht of de eigenschappen dusdanig veranderd dat de wapening in het beton begint te roesten. Omdat gecorrodeerd c.q. geroest staal een groter volume heeft dan niet gecorrodeerd staal ontstaan enorme krachten c.q. spanningen. Het beton op het staal kan gaan scheuren of van de ondergrond losspringen. Wanneer de wapening vlak aan het oppervlak ligt kunnen dergelijke schades, indien het beton niet beschermd is, zeer snel ontstaan.

In vers beton is de wapening door de hoge alkaliteit van het poriënwater beschermd tegen corrosie. In een omgeving van een dergelijke pH-waarde vormt zich op het staaloppervlak een microscopisch dunne oxidatie laag, welke aantasting nagenoeg uitsluit.
Wanneer de pH-waarde van het beton door carbonatie als gevolg van CO2-opname uit de lucht beneden de 10 zakt of het chloridegehalte de kritische grens overschrijdt, gaat de “natuurlijke” corrosiebescherming plaatselijk of over grotere oppervlaktes verloren. Is een dergelijke toestand bereikt, dan komt het, indien er ook vocht aanwezig is (als elektrolyt) en zuurstof (bijna altijd aanwezig), tot roestvorming.
Omdat de corrosieproducten een groter volume hebben dan het oorspronkelijke, niet gecorrodeerde staal, springen er vaak stukken beton los tot op de wapening.

Voorwaarden voor dit corrosieproces van de wapening:

• Elektrische geleding van metaal (altijd aanwezig)
• Anodische ijzerontbinding met mogelijk zijn (het dalen van de pH-waarde beneden 10)
• Elektrolytische geleiding rondom het betonijzer/staal
• Spannings-respectievelijk potentiaalverschil
• Zuurstof in het elektrolyt (behalve onder water altijd aanwezig)

Mortels

Mortel wordt in de volksmond ook vaak wel specie genoemd en is een enorm veel gebruikt materiaal voor uiteenlopende klussen in en om het huis. Mortel is enorm veelzijdig. Het wordt gebruikt voor bijvoorbeeld stukadoorwerk, voegwerk, tegelwerk en metselwerk. Toch zijn er ontzettend veel verschillende soorten mortels en species op de markt.
Elke type mortel heeft een andere samenstelling. Maar één ding hebben ze gemeen: de basismortel bestaat over het algemeen uit 3 ingrediënten, cement, zand en water.

Het belangrijkste is het bindmiddel in de mortel. Dit is meestal cement, maar kan ook kalk of een combinatie van cement en kalk zijn. Het zand wat in de mortel zit, noemen we ook wel toeslagstoffen. Zand kent een enorme verscheidenheid in korreldikte en grootte. Maar één ding heeft het gemeen na aanraking met water een het bindmiddel ontstaat er een chemische reactie. Door deze reactie gaan de korrels aan elkaar kleven en uiteindelijk uitharden. Afhankelijk van de klus en de gewenste consistentie zijn er tal van mortels op de markt. Op Remmers Webshop vindt u dan ook een talrijk aanbod van species en mortels uit het Remmers assortiment.